लक्ष्मी दत्त पन्त 'इन्दु'

अघीदेखी गडेको प्रेम रहेको क्यै न क्यै होला

न बोले भित्र मन्मा तुस् पसेको क्यै न क्यै होला ।।

जुलुमी तेस नयन् तीर्को सही पीर् खान्छ चोट जस्ले ।

मजा प्रेम्‌को पनि तेस्ले लिएको क्यै न क्यै होला ।

विना बाँच चिठी मेरो गरिन सव् साफ धुज्जा धूज्जा,

भन्ने, कुरा लगाएको कसैले क्यै न क्यै हेला ।।

सधै फिक्री र दुःख पीर्ले फुटी घाऊ छ छातीमा,

लगाऊ प्रीतिको मल्हम् भनी आस् क्यै न क्यै होला ।।

निशाना यै छ एक् मेरो अघी कैल्हे नबिर्सिने,

बखत् बाजी हुँदा रस् वस् गरेको क्यै न क्यै होला ।।

भनेको छैन सब मैले खुलासा ल मन् खोली,

बरु कोही अरु देखी सुनेको क्यै न क्यै होला ।।

कडा ताप्को परी राप्मा कमल्-मुख कोपिलीएको,

झलक्कै इन्दु देखिंदा फुलेको क्यै न क्यै होला ।। 

~ लक्ष्मी दत्त पन्त 'इन्दु' ~

Laxmi Dutta Panta 'Indu'

लक्ष्मीदत्त शर्मा पन्त

मोती मण्डली